1-1- مقدمه
پرتودرمانی یکی از راههای درمان سرطان است که به تنهایی یا به همراه دیگر شیوههای درمان برای بیمار تجویز میشود.در تمام بیماران مبتلا به سرطان، کیفیت زندگی نقش مهمی را ایفا می کند. دلیل آن این است که آنها بعد از انجام رادیو تراپی ممکن است دچار ناتوانی هایی از جمله مشکلات بلعیدن، گفتار و شنوایی شوند. رادیوتراپی سرو گردن سبب می شود سیستم شنوایی دز بالایی از تشعشع را دریافت کند. این امر ممکن است باعث صدمات و عوارض در این ناحیه شود که بسته به محل رخ دادن آسیب (گوش داخلی،گوش میانی،گوش بیرونی)، عوارض ایجاد شده متفاوت است. به همین دلیل محافظت از سیستم شنوایی در این بیماران تا حد امکان امری ضروری است. مطالعات رادیوبیولوژیک تجربی بر روی کاهش شنوایی حسی- عصبی (SNHL) ناشی از تشعشع پراکنده بوده و قدمت آن به سال 1930بر می گردد. بطور کلی وقتی که برای درمان بیماران مبتلا به سرطان های سر و گردن رادیوتراپی درنظر گرفته می شود، توانایی حفظ شنوایی نگران کننده است بخصوص وقتی که سطح شنوایی قبل از درمان آنها خوب است. با توجه به عواقب ناگوار ناشی از کم شنوایی، تشخیص به موقع نقص شنوایی به منظور ارائه سریع خدمات درمانی و توانبخشی ودر نتیجه کاهش اثرات تخریبی ناشی از کم شنوایی بسیار حائز اهمیت می باشد.